Ondertussen zijn we al ruim anderhalve week in Ghana maar op de plaatsen waar we verbleven was geen internet ter beschikking en konden we dus geen nieuw reisverhaal op onze reisblog plaatsen. Na een vlotte grensovergang op zondag 29 maart reden we naar Tamale waar we één nacht bleven overnachten in het African Dream Hotel. Na onze overnachting in het Nazinga park was het ook wel een beetje een droom. Het hotel wordt gerund door een Ghanees/Zwitsers koppel en we waren blij dat we in die mooie omgeving eventjes konden uitrusten. Maandagochtend vertrokken we naar Mole National Park. Bij de reservatie hadden ze ons laten weten dat er geen kamers met airco vrij waren maar we wilden ter plaatse toch proberen om aan een kamer met airco te geraken en afhankelijk daarvan zouden we er 2 of 3 nachten blijven. Bij aankomst kregen we, na wat heen en weer gepraat, voor de eerste nacht alvast een kamer met airco maar ze konden ons niets beloven voor de volgende nachten. De kamers zelf waren enorm verouderd en de badkamer was heel armzalig, de lavabo hing er los bij en uit de douche kwam geen water. Er stonden wel grote emmers gevuld met water zodat we ons toch wat konden behelpen. De eerste avond gingen we op nachtsafari. De gids had ons gezegd dat we veel olifanten en zelfs leeuwen zouden zien en we vertrokken dan ook vol verwachting. Twee uur later waren waren we terug en hadden veel herten, een civetcat en een janetcat gezien, en dan meestal nog dankzij Jan die ook een zaklamp bij had en meer dieren wist te ontdekken dan onze gids. Olifanten en leeuwen waren die avond echter nergens te bespeuren. Eén voordeel aan de nachtsafari: we zaten boven op een jeep en daar was het lekker koel en soms even koud, iets wat we al weken niet meer ervaren hadden. De volgende ochtend konden we meegaan met de voetsafari van 07.00 u tot 09.00 u maar daar hebben wij voor gepast, we wilden wel eens een beetje uitslapen. Ann, Jan en Freja zijn wel meegegaan maar veel meer dan de vorige avond hebben ze niet gezien. Alleen op het einde van de wandeling zagen ze een paar olifanten bij de poel maar die zagen wij ook vanaf de uitkijkpost waar wij ons ondertussen hadden geïnstalleerd in afwachting van het ontbijt. ’s Middags kregen we te horen dat we uit onze kamers moesten verhuizen naar kamers zonder airco maar wel met een FAN. Die kamers waren in een nog slechtere staat dan de vorige en de FAN werkte maar op halve kracht. We besloten dan ook direct om woensdagochtend al uit te checken en terug naar Tamale te rijden. Dinsdagavond werd Freja nog eventjes gegijzeld door de bavianen die overal in het park rondlopen. Ze proberen regelmatig alle kamers binnen te geraken op zoek naar voedsel en andere zaken die ze tijdens hun graaitocht vinden en kunnen meenemen. Als je de deur van de kamer niet op slot doet geraken ze gegarandeerd binnen. Terwijl wij in de bar zaten te genieten van een drankje wou Freja zich nog even opfrissen en op dat moment besloten de bavianen om de boel op stelten te zetten. Freja kon niets anders doen dan wachten tot het personeel de bavianen had verjaagd om haar kamer te verlaten. Woensdagochtend waren we, na een slechte nacht slapen vanwege de warmte, blij om uit te checken. We reden terug naar Tamale waar we in hetzelfde hotel als de vorige zondag gingen overnachten. Na Mole National Park was het een luxe om daar terug te zijn. Donderdag was het tijd om een stukje zuidelijker te rijden, richting Wli Waterfalls. We logeerden in de Big Foot Safari Lodge, een leuke plaats maar de eerste avond hadden we wel pech. In samenwerking met de omringende dorpen hebben ze er om de beurt geen elektriciteit en donderdagavond was de lodge aan de beurt waardoor we van donderdagavond 19.00 u tot vrijdagmorgen 06.00 u geen licht, geen airco en geen warm water hadden. Vrijdag stond een bezoek aan de Waterfalls op het programma. Freja ging met 2 Duitse kerels, die we in Mole National Park hadden leren kennen, naar de Upper Falls. Wij de ‘oudjes’ hielden het bij de Lower Falles. Om aan de Lower Falls te geraken moesten we ongeveer 45 minuten stappen door het regenwoud, een mooie, maar door de vochtige warmte, toch wel zware wandeling. Zaterdag reden we naar onze volgende bestemming, Vakpo, een klein dorpje waar we hadden afgesproken met Ishmael, een Ghanese vriend van Ann, Freja en Bert. We hadden afgesproken om de paasdagen samen door te brengen in Anfoega, de geboortestreek van Ishmael. Maar daarover volgt meer in het volgend reisverslag dat, indien we internet blijven hebben, vlug zal volgen.