Van Mauritanië naar Senegal

De rit van Nouadhibou naar Nouakchott verliep vrij vlot en ook het landschap was een stuk mooier, met veel zandduinen. Vanwege de hitte hebben we Nouakchott zelf niet bezocht, we hebben ons direct aan het zwembad geïnstalleerd tot het tijd was voor het avondeten. Ons eerste plan om van Nouakchott tot over de grens van Senegal te rijden hebben we, gezien onze vorige ervaring met de grensovergang tussen Marokko en Mauritanië, maar gelaten voor wat het was en we hebben een extra stop ingelast in Rosso, een dorp net voor de Senegalese grens. Rosso is niet zo groot maar het hotel vonden we niet en ook de inwoners kenden het niet. Eventjes vreesden we dat het hotel niet bestond en dat we toch nog dezelfde dag de grens zouden moeten oversteken. Op de website stond wel een telefoonnummer dat gelukkig wel echt was en na een telefoontje zijn de uitbaters ons dan zelf komen ophalen. De ontvangst van de uitbaters, twee broers, was heel hartelijk maar het hotel was een stuk meer basic dan op de website vermeld staat. Warm water was er niet dus het douchen hebben we maar overgeslaan. Ook het ontbijt, dat inbegrepen was, was heel basic. De koffie was in de vorm van een doos instantkoffie en het water moesten we zelf koken. Maar... dit is Afrika en we weten dat dit kan gebeuren. Wat wij ons vooral zullen blijven herinneren is de gastvrijheid van de twee broers. Ze hebben ons ook geholpen met de formaliteiten voor de grensovergang, die zelfs met hun hulp, weer enorm chaotisch was. Na drie uur onderhandelen en papieren invullen konden we door naar Senegal. Het stukje Mauritanië waar wij doorgereden zijn bestaat vooral uit woestijn. De meeste mensen zijn er heel arm, ze leven tussen en op hun afval en het is schrijnend om te zien hoe ze moeten leven. En toch, zijn het ondanks hun leefomstandigheden heel vriendelijke mensen. Van zodra we Senegal binnenreden was het eerste wat ons opviel dat het een stuk minder vuil is, er ligt veel minder vuilnis langs de wegen en ook de dorpen die we passeerden waren minder vuil. Onze eerste stop in Senegal is Lampsar Lodge, zo'n 40 km voor St Louis. De lodge ligt aan de rivier Lampsar, een zijrivier van de Senegal. Het is hier zo prachtig en zo rustig dat we besloten hebben om hier drie dagen te blijven. Gisteren, de eerste dag hebben we vooral gerust, onder het genot van een glaasje wijn (wat in Mauritanië absoluut niet kon) en vandaag hebben we het 'Parc National des Oiseaux' te Djoudj bezocht. Via een boottocht met een gids hebben we ontelbare prachtige pelikanen en andere soorten vogels gezien. Ook hebben we glimp kunnen vangen van een varaan, de gids hoopte dat hij ons ook nog een krokodil zou kunnen laten zien maar die had geen zin om zijn koele schuilplaats te verlaten en de hitte te trotseren, alleen maar om ons een plezier te doen. Morgen bezoeken we het stadje St Louis en overmorgen trekken we dan verder Senegal door.

Westelijke Sahara

Zondagmorgen, net voor we zouden vertrekken richting Westelijke Sahara vernamen we het slechte nieuws ivm de aanslagen in Mali. We weten momenteel niet of we door Mali zullen kunnen reizen en we zullen ons in Senegal goed informeren hoe de situatie nu is en dan beslissen of we verder reizen. De vier dagen durende rit door de Westelijke Sahara was heel zwaar en vooral heel eentonig. De enige afwisseling tijdens de rit waren de vele politiecontroles, waarbij we telkens een copie van onze paspoorten moesten geven (waarschijnlijk voor in hun plakboek). De campings in Tarfaya en Boujdour waren heel basic en we hoopten dan ook om in Dakhla in een hotel te kunnen overnachten. Maar spijtig genoeg voor ons was er net op dat moment een congres in Dakhla waardoor alle hotels volgeboekt waren en we dus weer op een camping terecht kwamen. Woensdagmorgen zijn we daar om 07.00 u vertrokken omdat we de grens naar Mauritanië over moesten en we zeker in Nouadhibou wilden aankomen voor het donker werd. Om 13.00 u bereikten we de grens. Marokko uitrijden ging nog vrij vlot, enkele formaliteiten en ongeveer een uur later mochten we niemandsland inrijden. Een drie kilometer lange strook tussen Marokko en Mauritanië waar geen weg is en die omringd is door mijnen. Na een kwartier vonden we de Mauritaanse grens en daar begon het Afrikaanse avontuur pas echt. Gidsen die ons overrompelden om hun diensten aan te bieden en ons wel eventjes vlot de grens over zouden helpen en al het papierwerk voor ons zouden regelen. Een van de gidsen had zich zo opgedrongen dat we hem lieten begaan maar na een uur wachten waren we nog altijd even ver en hebben we het toch maar zelf geregeld. Uiteindelijk heeft het 4 uur geduurd voor we Mauritanië in mochten. We zijn dan maar vlug doorgereden naar Nouadhibou waar we net voor het donker werd aan ons hotel arriveerden. We waren zo uitgeput door het lange wachten en de hitte dat we besloten om nog een extra dag in Nouadhibou te blijven. Morgen rijden we verder naar Nouakchot, een rit van ongeveer 480 km.

In Marokko

Ondertussen zijn we aangekomen in Sidi Ifni, in het zuiden van Marokko. Dit is de laatste stop voor we de Westelijke Sahara induiken. De overtocht van Spanje naar Marokko is rustig verlopen, de aankomst in Tanger verliep wel iets chaotischer. Eindeloze controles en een klein relletje vanwege onze sticker met de kaart van Afrika die we langs weerszijden op onze autodeuren hadden geplakt.

Het probleem was de kleine grenslijn tussen Marokko en de Westelijke Sahara. Dit ligt hier blijkbaar heel gevoelig en we hebben die dan ook onmiddellijk moeten verwijderen anders mochten we Marokko niet binnen. Na een uur of twee mochten we dan eindelijk doorrijden naar onze eerste stop in Marokko, zijnde El Jadida. Daar hebben we twee nachten overnacht in een klein hotelletje in de Portugese wijk. Woensdag zijn de mannen Freja gaan ophalen in Casablanca, zij reist verder met ons mee en had ook een nieuwe autoruit mee voor de volvo van Ann en Jan. Nadat deze deskundig door de plaatselijke garagist geplaatst was zijn we doorgereden naar Essaouira waar we in een prachtige riad gelogeerd hebben. Gisteren zijn we dan doorgereden naar Sidi Ifni. Een rit van vierhonderd kilometer waar we bijna acht uur over gedaan hebben vanwege de kronkelweggetjes in de bergen, wegenwerken en de vele controles langs de weg. Het was een lastige rit met temperaturen van over de dertig graden maar met adembenemende uitzichten.

In Sidi Ifni logeren we in het prachtige huis van Liesbeth en Abdellah, de overburen van Ann en Jan in Antwerpen, die afwisselend in België en Marokko wonen. Hier kunnen we even tot rust komen voor we verder trekken richting Mauritanië.

Nog in Europa en al serieuze tegenslag

We zijn in Marokko, El Jadida. Onze laatste dag in Spanje was niet bepaald onze leukste dag. Na de overnachting in de B&B Can Casadella stopten we op weg naar Barcelona in het kustplaatsje 'Meria del Mar' om efkes uit te waaien langs het strand. Anderhalf uur later kwamen we terug bij onze auto's en bleek dat in beide auto's was ingebroken. Bij ons viel het nog mee, geen schade en enkel onze tas met toiletgerief en reservekledij voor op de boot was weg. Bij Ann en Jan echter hadden ze een raam ingeslagen en waren onder andere hun fototoestel, tablet, e-reader en de noodzakelijke formulieren om verder te reizen verdwenen. Na een uurtje formaliteiten regelen bij het plaatselijke politiekantoor hebben we toch besloten dat deze tegenslag onze verdere reis niet mocht beletten en zijn we doorgereden naar Barcelona voor de overtocht naar Marokko. Ondertussen hadden we ook contact opgenomen met het thuisfront en zij hebben ervoor gezorgd dat de nodige formulieren om verder te reizen ook terug in orde komen, zelfs een nieuwe autoruit voor de volvo van Ann en Jan is onderweg, dankzij Freja en Steven. Ondertussen genieten we van de Marokkaanse gastvrijheid in El Jadida alhoewel ook de aankomst in Marokko niet vlekkeloos verlopen is. Maar dat vertellen we nog wel in een nieuw reisverhaal...

In Barcelona

Na onze eerste rit gisteren tot in Lyon zijn we nu aangekomen in Barcelona. We overnachten hier in Can Casadella, een prachtige guesthouse met een Afrikaans koloniaal verleden (om al een beetje in 'the mood' te komen) en een schitterend zicht op de Middellandse zee.Morgenavond schepen we in, in de haven van Barcelona, op de boot die ons naar Marokko brengt. We kijken er al enorm naar uit om terug een tijdje in Marokko te vertoeven

Nog één nachtje slapen...

Nog één nachtje slapen en dan vertrekken we richting Accra in Ghana. Alles is ingepakt en zowel wij als de auto zijn er klaar voor. We vertrekken morgen rond 06.00 u en onze eerste etappe gaat tot iets over Lyon waar we overnachten in een hotelletje. Nog niet echt avontuurlijk maar dat zal naarmate onze reis vordert wel anders worden…